Komu określenie „brama niebios” wydaje się nieco na wyrost, to prawdopodobnie w kaplicy jeszcze nie był. Ogromne witraże sprawiają wrażenie dostępu do Jeruzalem, skąpanego w świetle i kolorach. (cytat: zwiedzamyparyz.pl)
Inicjatorem budowy i fundatorem był król Francji Ludwik IX Święty, który chciał wznieść pomieszczenie dla jednej z najcenniejszych relikwii świata chrześcijańskiego – Korony Cierniowej, którą cesarz Konstantynopola Baldwin II zastawił w Wenecji, a Ludwik Święty wykupił w 1239 r. Tam też znalazły się inne relikwie związane bezpośrednio z ukrzyżowaniem Chrystusa, w tym Gwóźdź oraz fragment Krzyża Świętego czy też fragment czaszki św. Jana Chrzciciela. Cena nabycia relikwii była niemalże trzykrotnie wyższa od kosztów budowy Sainte-Chapelle. Sama kaplica zaś została wybudowana w rekordowym czasie – w zaledwie 33 miesiące.
Całość utrzymana jest w nurcie tzw. gotyku promienistego - okna mają zajmować jak największą powierzchnię, ściany pokrywa się wieloma detalami. Na 15 ogromnych witrażach, każdy o wysokości 15 m, o łącznej powierzchni 618 m2 przedstawione są 1134 sceny biblijne ze Starego i Nowego Testamentu.
Na kolumnach rozdzielających witraże umieszczono 12 drewnianych posągów apostołów.
Kaplicę Sainte Chapelle wybudowano specjalnie dla przechowywania nabytych przez króla relikwii, przechowywanych w dużym relikwiarzu na środku kaplicy.
Na zachodniej ścianie znajduję się wielka rozeta przedstawiająca proroczą księgę Świętego Jana, Apokalipsę ufundowana przez Karola VIII w 1485 r. Pośrodku rozety Chrystus powraca na końcu świata, aby sądzić żywych i umarłych.
W średniowieczu kaplica pełniła funkcję wielkiego repozytorium relikwii; oprócz relikwii Chrystusowych, dla których zastrzeżono górną kondygnację, w dolnej kaplicy znalazły się relikwiarze na relikwie świętych patronów Francji, m.in. świętych: Marcina, Ludwika z Tuluzy, Seweryna. Dwukondygnacyjny podział ten odzwierciedla się również w wyglądzie głównej, zachodniej fasady.
Dolna kaplica przeznaczona była dla dworzan i osób pracujących na zamku. Wchodzący mijali posąg Maryi z Dzieciątkiem (patronki świątyni). Ze względu na układ architektoniczny nie dało się wpuścić tu tak dużo światła jak do kaplicy górnej. Stąd zdecydowano się na mnogość zdobień i barwnych detali. Część dolna miała również wymiar czysto praktyczny - musiała utrzymać górną kaplicę, stąd tak duża liczba kolumn i łuków.
Zdobienia malarskie przedstawiają dwunastu Apostołów (medaliony), zaś na sklepieniach zobaczymy lilie i wieże (symbol Francji oraz herb królowej Blanki Kastylijskiej). (cytat: podrozepoeuropie.pl)
Ciekawostką jest iglica kaplicy - umieszczona w centralnej części dachu, dla ludzi średniowiecza była symbolem nowej wieży Babel. Z racji tego, że umieszczono ją na szczycie świątyni, podstawy były więc lepsze i solidniejsze niż budowli ze Starego Testamentu.
W czasach rewolucji okna zamurowano, a część ozdobnych szkieł sprzedano lub zniszczono. W ten sposób niektóre z nich trafiły do angielskiej katedry Canterbury czy do Musée de Cluny.
W tym mrocznym dla cywilizacji łacińskiej okresie kaplicę zamieniono na magazyn mąki! Został zniszczony przede wszystkim zespół relikwiarzy, w tym główny, złoty relikwiarz mieszczący pamiątki po męce i śmierci Chrystusa. Tenże relikwiarz został przetopiony. Część relikwii, w tym Korona Cierniowa, przetrwały do naszych czasów i były przechowywane w Katedrze Notre-Dame w Paryżu do czasu jej podejrzanego pożaru w 2019r.
